Dzika Pszczoła

Ledwo ponarzekałam, że nigdy nie widziałam, by Scena Smoczej Chmury była jakoś wykorzystywana, a wylądowali na niej zakręceni ludzie z Dzikiej Pszczoły. Oczywiście nie po to, by śpiewać tradycyjną yunnańską operę, tylko żeby roznieść publikę w pył ekscentrycznymi wykonaniami chińskiego popu.

Na jednym z planów Nasz Prywatny Celebryta, Xie Yong 谢勇 (serce wzdraga się przed przetłumaczeniem jego imienia na Dziękujemy-Za-Odwagę), konferansjer i wokalista, którego chińska wersja Speak Softly Love rozkłada mnie na łopatki. Jest on naprawdę bardzo lokalny, bo właściwie nieznajdowalny w internecie, chociaż nawet nagrywał płyty, a mało który związany z kulturą Yunnańczyk o nim nie słyszał. Kocha on, gdy ZB mu akompaniuje (nie dziwię się wcale).
Muszę powiedzieć, że scena jest naprawdę ok. Sensownie podświetlona i nagłośniona, spełnia doskonale swe zadanie. Myślę, że dzikopszczela banda pojawi się tam jeszcze wiele razy.
A po koncercie... poszliśmy oczywiście do Dzikiej Pszczoły, bo gdzieżby? Za mało nam było wspólnej radości muzykowania. Swoją drogą, to znamienne, że w chińskim na określenie radości i muzyki używa się jednego znaku: 樂, który wprawdzie inaczej czytamy jako radość (lè), a inaczej jako muzykę (yuè), ale jednak.

Rzadko piję alkohol - latka nie te. Jeśli już, to kieliszek wina albo odrobinkę nalewki. No ale podali holenderskie piwo, więc umoczyłam jednak dziób... Oczywiście się upiłam. Oczywiście zostałam wykorzystana. Z pełną aprobatą ZB (świnia). Mianowicie: Lokalny Celebryta wetknął mi mikrofon do ręki i wygonił na scenę. A gitarzysta nie pozwolił odejść.

Coś się odblokowało. Za szczenięctwa śpiewałam całymi dniami, marząc o Karierze. Za studenctwa zarabiałam głosem czas jakiś, ale mi przeszło. Było parę epizodów, był mój ukochany chór, w którym ładowałam akumulatory wiele, wiele lat, ale - trochę o tym zapomniałam. Na ile pasji naraz można mieć czas? Zawsze coś kosztem czegoś. W Kunmingu nie mam chóru, nie mam przyjaciół od śpiewania...
Ano.
To już mam.
I teraz znów chodzę po domu, śpiewając całkiem stare piosenki i ciesząc się jak dziecko z każdego wypadu do Dzikiej Pszczoły.