Praga 布拉格

W przerwie świątecznej zabrałam ZB do Pragi. Praga to miasto mojego dzieciństwa - niewiele wprawdzie pamiętam, ale zdjęcia dokumentują częste wizyty. Tata pracował w Czechach trzy lata, a ja dzięki temu miałam dostęp do pierwszych w moim życiu ruchomych schodów, do metra ("vystup a nastup" do końca życia będzie dla mnie głównym ostrzeżeniem w metrze), do żelków wszelkiej maści, rohlików i, rzadkich wówczas w Polsce, hranolek. Z architektury i klimatu pamiętałam cokolwiek mniej, ale za czasów licealnych i postudenckich sobie odświeżyłam i wiedziałam, że pokazywanie ZB Europy chcę rozpocząć od właśnie tego miasta.
W Pradze ZB wypuszczał z dłoni aparat fotograficzny tylko na rzecz sztućców tudzież kufla. Piwo go zachwyciło, ale jeszcze bardziej go urzekło golonko w towarzystwie czeskich mantouków - czyli po prostu knedlików. Zresztą w ogóle - kuchnia czeska bardzo ZB zasmakowała.
Wracając do aparatu fotograficznego - przywieźliśmy z Pragi 500 zdjęć, ZB chodził między secesyjnymi kamieniczkami i pstrykał. I tak pstryka i pstryka i nagle mówi: ale przecież te kamieniczki są bardzo podobne do tych w Bytomiu, różnią się tylko tym, że są ładnie pomalowane i czyste!
Pytam w końcu, jak mu się Praga spodobała.
"Bardzo. Śliczna jest i zadbana, ale... - myśli i myśli, nie bardzo wiedząc, jak ubrać w słowa własne odczucia - wolę Kraków. W porównaniu z Krakowem Praga jest nudna. Jest mniejsze wewnętrzne zróżnicowanie, budynki są do siebie zbyt podobne. Jedyna wielka przewaga Pragi nad Krakowem to Most Karola..."
Oczywiście nie wiem, czy naprawdę tak myśli, czy tylko chciał mi się podlizać, ale prosi, żebyśmy następnym razem odwiedzili znów Kraków, bo się stęsknił. Inne kawałki Europy mogą być - ale obok, a nie zamiast...

PS. Nagłówek to oczywiście też Praga, nie mogłam się powstrzymać. Ale obiecuję, że po chińskim Nowym Roku zmienię na coś azjatyckiego...