chropiatka

Kiedy chcemy się poczuć jak bardzo bogaci ludzie, kupujemy chropiatkę. Która jest dość droga, przepyszna i trzeba się przy niej nieźle urobić:

Trzeba się naprzebierać, naskubać, a potem dłuuuugo smażyć z czosnkiem i suszonym chilli na wolnym ogniu, ale za to efekt jest olśniewający. Siedzimy więc przy kolacji składającej się wyłącznie z ryżu i grzybów, bo po co sobie psuć smak i się najadać czymkolwiek innym, słuchamy jazzu, mruczymy z zadowolenia... Cudny wieczór. Jedzenie pyszne, ale jazz też nie byle jaki: Joshua Redman. W pewnym momencie solo saksofonu jest tak olśniewające, że ZB odkłada pałeczki i się rozkoszuje, a jego oczy błyszczą umiłowaniem muzyki, lekko tylko przymglone świadomością, że do tego wielkiego muzyka jeszcze mu dużo brakuje. Chwila mija. ZB wzdycha, bierze pałeczki w dłoń i, nakładając do miseczki sporą porcję chropiatki, stwierdza tryumfalnie: -Ale chropiatki to on na pewno jeszcze nie próbował!...