czarna herbata z Lincang 临沧红茶

Jak już kiedyś wspominałam, posada nauczyciela wiąże się w Chinach z wieloma profitami. Osobiście najbardziej lubię, gdy w prezencie dostajemy kosze owoców albo ciekawe herbaty. Do takich należy właśnie ta:

Została zaparzona zgodnie z regułami sztuki herbacianej, wrzątkiem, w gaiwanie, a następnie przefiltrowana przez siteczko, wlana do Wspólnej Czarki i porozlewana do herbacianych czarek. Kiedyś już pisałam, jak parzyć dobrą czarną herbatę, ale powtórzę: wrzątkiem, krótko i wielokrotnie. Żadne tam 3-5 minut. Zasada jest taka, że zalewamy wrzątkiem i kiedy tylko herbata uzyska odpowiedni kolor:

możemy ją przelać do czarek, odcedzając przy okazji liście. Nie fusy. Jak herbata składa się z fusów, a nie z liści, to znaczy, że można ją parzyć dowolnie, bo bez dodatków i tak nie będzie pijalna.

Ta nasza wytrzymała pięć parzeń i liście były śliczne, właściwie pozbawione większych uszkodzeń; nie było też pyłu herbacianego. Och, herbata z Lincang powinna wejść do powszechnej sprzedaży!
Ale nawet jeśli nie macie pod ręką aż tak pysznej czarnej herbaty, spróbujcie ze zwykłą liściastą, możliwą do kupienia w Polsce. Może Was ona bardzo zaskoczyć!...