Zakochana w tego typu rękodziele, zaczęłam szperać. Wikipedia, nawet chińskojęzyczna, niewiele ma do powiedzenia na temat suoyi. Dokładnie jedno zdanie: Suoyi to szeroko rozprzestrzeniona na wsiach południowych Chin, w Japonii, Korei, Wietnamie itd. peleryna przeciwdeszczowa. Zazwyczaj wykonana z włókien palmowych.
Tak, właśnie z palmy o dźwięcznej nazwie szorstkowiec Fortunego zrobiony został ten strój. Oczywiście, w różnych regionach używa się różnego rodzaju włókien - każde się nadaje, pod warunkiem, że się dobrze splata i że nie przemaka. Dawniej używano różnego rodzaju traw, przede wszystkim z situ, który po chińsku nazywa się "trawą smoczych wąsów" 龍鬚草 albo po prostu trawą suo 蓑草 - stąd nazwa ubrania. Później ubrania z trawy zostały wyparte przez ubrania z włókien palmowych, po prostu dlatego, że palmowe są trwalsze.
Lista zastosowań suoyi nie ogranicza się zresztą do ochrony przed deszczem i wiatrem. Chętnie była używana jako wieśniaczy "strój roboczy", do pary z tradycyjnym kapeluszem słomianym. Ze względu na maskujące kolory chętnie używali suoyi myśliwi. A gdy bieda zaglądała w oczy, suoyi z narzędzia ochrony przed deszczem stawało się po prostu ubraniem - przerabiano je na spódniczki czy spodnie.
Szkoda, że tak wspaniałe, ekologiczne peleryny deszczowe już prawie zanikły...
Ten komentarz został usunięty przez administratora bloga.
OdpowiedzUsuńTeż kocham takie przedmioty, więc doskonale rozumiem radość :) Niestety, artykuł mi się nie wyświetla - ot, chiński internet...
UsuńOto treść, a ilustracji chyba się nie uda przekazać, albo by wymagały dopracowania technicznego :-)
UsuńPeople in ancient times also wore the wind coat and raincoat against the wind and snow when staying out. The raincoat appeared earlier than the wind coat. As recorded in historical literatures, people in the Zhou Dynasty had begun the use of raincoat and the earliest raincoat was made of straws and thus referred to as “coir raincoat”.
The coir raincoat is mainly made of the eulaliopsis binata which is smooth on the surface and hollow in the body, so it was used to make the raincoat as it would effectively prevent the rain from permeating the coat easily. With the advancement of the time, people have discovered many other materials that can be used to make raincoats. The coir raincoat, however, is never abandoned completely but in wide use especially among farmers and fishermen.
Raincoat is more advanced than the coir raincoat, which is made by daubing oil on textile materials such as silk. That is why it was also referred to as “oil coat”. Chinese wood oil was in wide use at that time. As the silk turned yellow after soaked and painted with the oil, presenting the color of amber, the “oil coat” was named “amber coat” instead afterward. Besides, materials like hemp and palm fiber were also used to make the raincoat in ancient times.
Palm fiber is a kind of fiber extracted from the bark of the palm tree and could be processed, rearranged and weaved into the raincoats that are often referred to as “palm coat”. Other similar materials like the oil sunflower are also ideally suited to make raincoats. Ever since the Ming Dynasty, the raincoats have been made increasingly exquisite. Those for noblemen and noblewomen were named “jade needle raincape”, which was weaved with a kind of upscale jade grass that is soft and water-proof.
Strict rules and regulations were formulated to govern the making of the raincoats for emperors and ministers in the Qing Dynasty. The yellow color was for the exclusive use of the emperor, while red for first rank officers and cyan for officers of the second rank and lower. The raincoats for the upper part and the lower part of the body were designed separately and referred to as “raincoat” and “rain skirt” respectively.
Dziękuję :)
Usuń