Pod koniec panowania dynastii Ming zaczęto budować chroniącą Heijing przed powodzią groblę Qing'an. Ze względu na skalę projektu, budowa trwała niemal dwieście lat! Najważniejsza jej część to fragment przy połączeniu biegów dwóch rzek: Rzeki Smoczej Bruzdy 龙沟河 i Smoczej Rzeki 龙川江. My przybyliśmy do Heijingu w czasie pory suchej; pewnie dlatego ciężko uwierzyć, by miastu była potrzebna grobla długa na kilkaset metrów, wysoka na dziesięć, a szeroka na ponad siedem. Kiedy jednak wczytać się w historię miasta, wielekroć wspominane są powodzie niszczące zabudowę, zrywające mosty i kradnące zbiory. Wielkie mury z czerwonego piaskowca chronić miały nie tylko przed samą wodą, ale bodaj przede wszystkim przed lawinami błotnymi i osuwiskami, które były nieodłączną częścią powodzi. Niektórzy specjaliści twierdzą, że jest najważniejszą po systemie irygacyjnym Dujiangyan budowlą hydrotechniczną południowych Chin.
Niestety, mam wrażenie, że potencjał turystyczny grobli został zmarnowany. Nie można się po niej przejść ani nawet iść wzdłuż niej; ba, nie ma nawet miejsca, z którego dałoby się zrobić sensowne zdjęcie pokazujące skalę projektu. Mamy tylko zarośniętą trawami dróżkę; trzeba wiedzieć, że to nie naturalna ścieżka w górach, a skrót wydeptany na szczycie grobli, żeby się zorientować, o co tu w ogóle chodzi.
