張藝謀 2006 年的電影.
聽說很多亞洲父親都有這樣的問題: 他們不會對自己的孩子說: 我愛你, 我想你.
聽說很多亞洲兒子都有這樣的問題: 他們也不會表現他們對父母的愛. 他們只應該表現孝, 對吧? 讓別人知道自己的感情不是好事, 對不對? 大人不該這樣子...
但是這個老人 (非常好的高倉健) 已經知道: 如果你不會表現愛, 你會很孤單... 那個 "單騎" 是老人在國外, 聽不懂別人說的話, 什麼都看不懂, 只好能想. 他像個蝸牛, 慢慢從自己的貝殼出來. 他開始學習怎麼交朋友, 他忽然發現他也需要別人的在場...
Film Zhanga Yimou. Calkiem nowy, bo z 2006 roku. Z genialnym Kenem Takakura - a poza tym glownie z naturszczykami, co dodaje smaczku. Studium samotnosci: jak bardzo mozna sie oddalic od ludzi, nawet od tych najblizszych, na przyklad syna, i jak wiele potrzeba czasu i przemyslen, zeby zaczac wracac... Do samotnosci zycia dodana jest samotnosc w tlumie - Japonczyk wsrod zgrai Chinczykow, nikt go nie rozumie, obce zapachy, dzwieki, wszystko jest nowe. A jednak ta bariera tylko pomaga: dzieki temu MUSI sie nauczyc, jak nawiazac kontakt.
Nie jest to film genialny, ale ma cos w sobie. Te momenty: kiedy glowny bohater nagrywa film dla szyszuni. Kiedy pomaga usnac malemu chlopcu. Kiedy okazuje sie, ze juz jest za pozno...
"Spieszmy sie kochac ludzi, tak szybko odchodza...".
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Proszę, nie anonimowo!
Ze względu na zbyt dużą ilość trolli, musiałam włączyć moderowanie komentarzy. Ukażą się więc dopiero, gdy je zaakceptuję. Proszę o cierpliwość.