Sylwester. Mały bar w centrum Szanghaju. Zaledwie kilka osób: poza Tajwańczykiem, chińskim zwolennikiem Guomindangu, Koreańczykiem i mną przyplątał się był jeszcze Chińczyk z Kantonu. Jako, że w Kantonie nie mówi się w "mowie zwykłej" - 普通話, tylko po kantońsku, jego "mowa zwykła" była co najmniej równie niezwykła i urocza jak moja. Nam to oczywiście zupełnie nie przeszkadzało w komunikacji, ale reszta się strasznie śmiała z naszych absurdalnych tonów i nieprawdopodobnej intonacji.
Siedzimy, cieszymy się, że mimo wszystko się nawzajem rozumiemy, pijemy kolejnego drinka i stwierdzamy: nie jesteśmy (w domyśle: w przeciwieństwie do reszty) zwykłymi ludźmi, więc nie musimy mówić w zwykłej mowie...
過年在上海的一家小酒吧認識了一個廣東人. 他的普通話跟我的差不多, 洋腔洋調, 但是我們能夠溝通, 所以高興懷了. 雖然大家會笑我們 (我們倆都會講英文, 也許我們的英文比普通話還是要好一點, 但是我們儘量講普通話), 但是我們還是聊得非常開心. 聊著喝酒, 氣氛挺好, 估計我們比其他人都快樂得多. 最後我們互相安慰: 我們不是普通人, 不會說普通話也正常!
Oooo, to ja w ogóle w zwykłej mowie nie gaworzę, co najwyżej podukam w "szerokowschodniej", jak Twój kolega Kantończyk :)
OdpowiedzUsuń