Nuomiou

Kiedyś, bardzo dawno temu, opowiadałam o lotosie nadziewanym ryżem kleistym. Pyszna rzecz, swoją drogą. Kiedy pierwszy raz zobaczyłam to dziwo, zapytałam ZB, jak się toto nazywa. Spojrzał na mnie z uśmiechem huncwota i odpowiedział 糯米藕... i dodał tryumfalnie 與茱麗葉. Umarłam ze śmiechu. I, chociaż nienawidzę tłumaczyć żartów, po prostu MUSZĘ się z Wami podzielić.
糯米藕 to lotos ou 藕 z ryżem mi 米 kleistym 糯. Razem nuomiou.
與 yu to "i".
茱麗葉 Zhuliye to chińska fonetyczna wersja Julii, oczywiście zaczerpniętej z wymowy angielskiej, bo wymawia się "Dżulije".
Niejednokrotnie opowiadałam o tym, że w dialekcie kunmińskim istnieje pewnego rodzaju indyferencja względem wymowy spółgłosek "n" i "l". Jak się powie, tak jest dobrze. Obśmiewam wprawdzie ZB nieprzytomnie, gdy zamiast mleka niunai mówi jakieś dziwadło liulai, ale obśmiewanie nie skutkuje - nie macie pojęcia, jak ciężko się nauczyć rozróżniać brzmienia, które przywykło się uważać za jedno. A może Wy potraficie wypowiedzieć różnicę między "h" i "ch"? Poza starymi aktorami i Polakami zza Buga mało kto już potrafi...
Wracając do Kunmingu: dowcip zrozumiecie, jeśli zamiast "n" w nuomiou wstawicie "l". Luomiou 羅密歐. I 茱麗葉 Zhuliye.
Tak. To Romeo i Julia.
I właśnie w ten sposób mój ukochany sprawił, że myśląc o Szekspirze będę się ślinić do lotosu, a patrząc na lotos będę wspominać Romea...