地参 ziemny żeńszeń

Pokochałam Shaxi z całego serca. Chcę tam wrócić na dłużej. Żeby zdążyć pochodzić po górach i wioskach, żeby zwiedzić porządnie kompleks świątyń Góry Kamiennego Skarbu, żeby przynajmniej parę razy w dzień targowy obkupić się pysznościami. Na przykład takimi, jak popularny w Dali i okolicach "ziemny żeńszeń". Naprawdę nazywa się karbieniec jasny (lycopus lucidus) i jest bliskim kuzynem karbieńca pospolitego, który nawet w Polsce jest znany jako bardzo zdrowe zioło. Szkopuł w tym, że w Polsce używa się zielska, a w Dali - kłączy.

Ponoć usprawniają obieg krwi i qi, wspomagają organizm kobiety w połogu, działają moczopędnie... Dla mnie jednak słodko-gorzkie kłącza są przede wszystkim pyszną przekąską. Z tego samego względu zakochał się w karbieńcu cesarz Kangxi, który ponoć w 1709 roku po raz pierwszy go spróbował i, zachwycony, nazwał "perełką wśród jarzyn". Jego zieleninę można podać w sałatce, usmażyć, albo ugotować w zupie, jednak najczęściej spożywa się nie to, co nad ziemią, a to, co spod niej - kłącza. Smażone, gotowane, w zalewie, kandyzowane - można je jeść na wiele sposobów. Często są dodawane do wzmacniających rosołków z kurczaka czy żeberek. Ja jednak ukochałam je sobie zrobione na wzór czipsów - usmażone w głębokim tłuszczu, leciutko posolone.

Składniki:
*garść kłączy karbieńca
*dużo oleju
*szczypta soli

Wykonanie:
1)Kłącza dokładnie umyć i wysuszyć.
2)Rozgrzać olej - musi go być dużo, bo kłącza będą w woku rosły.
3)Usmażyć na złoto - temperatura nie może być zbyt wysoka, bo jeśli zbrązowieją, zrobią się gorzkie.
4)odsączyć, posolić i zajadać.

Lepiej smażyć w małych porcjach, bo usmażony karbieniec nie znosi przechowywania - na drugi dzień zrobi się gumowaty, a tylko chrupki jest tak pyszny.