uczta w Shiping

Jednym z miłych dodatków do maratonu w Shiping, w którego skróconej wersji wzięłyśmy z Tajfuniątkiem udział, była uczta złożona z lokalnych przysmaków, na którą "przyjaciele z dalekich stron" zostali zaproszeni. Pojawiło się ze dwadzieścia dań, których zdecydowaną większością byłam zachwycona. Najważniejszą częścią uczty były oczywiście świeżusieńkie produkty sojowe, produkowane na miejscu - w końcu z nich Shiping słynie. Można było sporo się nauczyć o rodzajach shipińskiego tofu i sposobach jego podania, jednak wybór dań był tak duży, że każdy powinien znaleźć coś dla siebie - i mięsożerca, i weganin, i osoba lubująca się w smakach pikantnych i ta woląca delikatne, i ktoś, kto lubi smażeninę, i ktoś preferujący zdrowsze sposoby przyrządzania jedzenia.

świeżo zrobiona skórka tofu - yuba

świeżo robione miękkie tofu

skórka tofu podana z pikantną maczajką

yunnańskie dziwactwo - grillowane tofu

smażone kwiaty granatu

kurczak z garnka parowego

lokalna wędzonka/suszonka

krokiety w skórce tofu

ryż ośmiu skarbów

sałatka ze skórki tofu posiekanej w paski.

Nie mam kompletu zdjęć, ponieważ większą część uczty spędziłam opowiadając współucztującym o tym cudownym jedzeniu, którego... nie chcieli jeść. 

Przy stoliku siedzieli sami obcokrajowcy. Rosjanka, która na maraton przyjechała specjalnie z Szanghaju i która całym jestestwem dawała otoczeniu odczuć, co sądzi o wiejskim jedzeniu południowego Yunnanu. Trójosobowa kolumbijska rodzina, która mieszka w Yunnanie już prawie trzy lata, ale na wszelki wypadek żywi się w zasadzie wyłącznie jedzeniem przyrządzanym w domu i to przyrządzonym z produktów importowanych, bo "wszyscy wiedzą", że dawka pestycydów i antybiotyków w chińskim jedzeniu jest śmiertelna. Gwoli ścisłości: ja też uważam, że Chińczycy powinni wreszcie zacząć przestrzegać jakichkolwiek norm i też lubię gotować w domu dania, o których sądzę, że są zdrowsze niż te w większości chińskich knajp. Jednak potępianie wszystkiego w czambuł i wsadzanie wszystkiego do jednego worka mi się bardzo nie podoba. Oprócz tego była jeszcze jedna Europejka z synem - przynajmniej oni nie bali się próbować podstawionych potraw, choć daleko im było do zachwytu. Czara goryczy się przelała, gdy na przyniesienie każdego kolejnego dania Rosjanka (która w ogóle nie tykała zaproponowanych potraw, zamiast tego jedząc suszone mango, które sobie przywiozła) zaczęła mówić kelnerce, żeby ta zabrała półmisek z powrotem. Abstrahując od tego, że było to niegrzeczne, skoro nie skonsultowała tej decyzji choćby ze mną - czyli współtowarzyszką biesiady - to było to niekulturalne i bez sensu również na poziomie bardziej ogólnym, Przecież kelnerka wykonywała tylko służbowe polecenie - na każdym stoliku musiał się znaleźć taki sam zestaw potraw. Komu by później miała tłumaczyć, że nie zarekwirowała półmisków na własny użytek, tylko że goście nie chcieli? Oczywiście, nie należy marnować jedzenia - może lepiej byłoby, gdyby uczta została pomyślana jako szwedzki stół? Jednak mówienie kelnerce, która zaiwania jak z motorkiem, żeby sobie wzięła półmisek z powrotem to pomysł... Hmmm... No dobrze. Skończmy ten temat. 

Widząc, że reszta gości żywi się niemal wyłącznie suchym ryżem, zaczęłam opowiadać o kuchni Yunnanu, O tym, dlaczego jest tak różnorodna i smakowita. O yunnańskich dziwactwach, z których pewna część jest kulinarna. O wpływach z innych krajów i innych regionów Chin i jak te wpływy wiążą się ze skomplikowaną historią prowincji. Niektórzy, namówieni przeze mnie, spróbowali najlepszego rosołu, gotowanego w yunnańskim garnku parowym. Niektórzy spróbowali kwiatów granatu. Niektórzy nagle odkryli, jak pyszne są yunnańskie wędliny... A niektórzy wstając po dwóch godzinach od tego stołu, byli tak głodni, że pytali, gdzie najbliższy McDonald. 

Wiem, że mają do tego prawo, że ich strata i tak dalej. Ale po pierwsze - tak bardzo mi to zagrało na lokalnym patriotyzmie, że aż sama się sobie dziwię, a po drugie - cieszę się, że horyzonty kulinarne mojej córki i moje są szersze. Dzięki temu nasze życie jest o wiele smakowitsze! 

No i - można coś lubić, można nie lubić. Ale nawet nie spróbować?...