różnice kulturowe

Mam kolegę, Europejczyka. Kolega przemiły, ale jego Chiny są tak dramatycznie różne od moich, że aż się nadziwić nie mogę.
Do Kunmingu przyjechał po raz pierwszy zaledwie rok później niż ja, na studia. Studiów dotąd nie skończył, a jego znajomość chińskiego pozwala wprawdzie na wytłumaczenie adresu taksówkarzowi albo na zrobienie zakupów w pobliskim w sklepie, ale w razie problemów natury komunikacyjnej nadal do mnie dzwoni, żebym potłumaczyła. Tak, studia były w języku chińskim.
Uwielbia szaszłyczki. Mimo, że są takie brudne. Przecież to oczywiste, że szaszłyczki równają się biegunce. To nic, on i tak je kocha. Kiedy mówię, zgodnie z prawdą, że mnie po szaszłyczkach nic nie jest, twierdzi, że to z powodu mojego mocnego żołądka. Sugestia, że może jednak nie wszystkie szaszłykarnie są brudne i może warto by je było pod tym kątem obadać, zbywa śmiechem niedowierzania.
Kiedy odchorowuje poszaszłyczkową biegunkę, żywi się w Burger Kingu i KFC. One jedne w tych strasznych Chinach trzymają normy higieniczne.
Kupuje importowane mleko, bo w to chińskie to oni nie wiadomo co wsadzają. Straszliwie tęskni za tym polskim. To mnie straszliwie zafascynowało, bo ja na przykład dopiero w Chinach odkryłam na nowo smak nieodtłuszczonego mleka pasteryzowanego w niskiej temperaturze, takiego, które się zsiada i z którego można twaróg zrobić. Żadna chemia, wspaniałe mleko. Owszem, drogie. Ale pyszne!
Żyjemy obok siebie, w tym samym mieście, ale w zupełnie różnych światach...
Cieszę się, że mam go obok siebie. Wspaniale pokazuje, że czasem większe różnice kulturowe są między dwojgiem inaczej wychowanych ludzi z jednego kraju niż między dwojgiem podobnie wychowanych ludzi z dwóch krańców świata :)