Nabrzeże Rzeki Czerwonej

Dzisiejszy wpis jest historyczny: już prawie dwa lata minęły od naszej wycieczki do Hekou - Ust Rzeki, a ja dopiero teraz mam czas przejrzeć zdjęcia. Jednak wysłanie Tajfuniątka do przedszkola było szalenie dobrym pomysłem. Zerkam więc na zdjęcia i widzę, jakie miałam maleńkie dziecko, a także - uśmiecham się do miłych wspomnień. Uśmiechnijcie się wraz ze mną!

W Hekou niewiele jest zwiedzania - wystarczy na dzień, góra dwa, i to z ledwo chodzącym dzieckiem. Ale pamiętam, jak cieszyliśmy się tymi powolymi spacerami nabrzeżem Rzeki Czerwonej. Jest ładnie wyremontowane, pełne klombów, ławeczek, ładnie zagospodarowanej przestrzeni, restauracyjek i kawiarenek. Jest też park, położony w najniższym punkcie Yunnanu (podobno najniższy punkt Yunnanu to 76,4 m.n.p.m.), ładna roślinność, widok na drugą stronę rzeki - czyli już Wietnam. Ach, to ukłucie w sercu, zawsze, gdy myślę o Wietnamie!...

ładna mapa Chin?

Tak daleko jest z Kunmingu do Hekou.

Najniżej położony punkt Yunnanu.

Bardzo szczególnym punktem rozpoznawczym i ciekawostką deptaku są pięknie zdobione... płyty studzienek ściekowych i hydranty:

Znajdowanie kolejnych było fantastyczną zabawą dla Tajfuniątka... i dla mnie, bo lubię takie pomysły i upiększenia codzienności. 

Z rozrzewnieniem myślę o Hekou i zawsze krew się we mnie burzy, gdy słyszę, że w Hekou, poza przejściem granicznym, nie ma nic poza wietnamskimi dziwkami. Cóż, są i one - utrapienie wielu miast granicznych. Podobno są. Ja żadnej nie spotkałam. Ale my pojechaliśmy do Hekou na zwiedzanie, dla pogody i dla żarcia - a one nas nie zawiodły. Czasem myślę, że to, czy nam się gdzieś podoba, naprawdę najmniej zależy od obiektywnego piękna miejsca, a najbardziej od własnego nastawienia... i towarzystwa. Zwiedzanie z ZB i Tajfuniątkiem to sama radość!