Dzisiejszy wpis powstał w ramach współpracy z japonia-info.pl czyli pod egidą Unii Azjatyckiej.
Magiczna wężyca, tak jak lisica, powstaje dzięki długiemu, długiemu życiu. Ponoć czuje ducha niebios i ziemi, wchłania esencję słońca i księżyca - i dlatego jest taka niezwykła. Magiczne węże zazwyczaj są kobietami - i to pięknymi. Dość szybko zaczynają władać silną magiczną mocą i mają niezwykłe umiejętności. Gdy przyjmują postać ludzką, często nie potrafią już wrócić do wężowej, choć na potrzeby filmowe często pokazuje się ich wężową formę, a w kreskówkach miewają po prostu wężowe ciało i piękną kobiecą twarz - tak jest np. u moich ulubionych Tykwowych Braci 葫芦兄弟. Zgodnie z literaturą jednakowoż powinny być po prostu pięknościami, a ich wężowa natura objawiała się tylko po kilku głębszych (działa na nie tylko jeden rodzaj alkoholu - realgarowe wino).
Najsłynniejszymi wężycami w chińskiej kulturze są niewątpliwie Biała i Zielona Wężyca z Legendy o Białym Wężu 白蛇传. Sama opowieść należy do kanonu czterech najważniejszych ludowych podań Chin i była wielokrotnie ekranizowana; jest także tematem wielu oper. Moja ulubiona wersja to oczywiście opaczny i intrygujący film Harka Tsui, który udało mi się dla Was wyszperać na Youtube:
Tutaj poczytacie o japońskim strasznym wężu.
Trochę podobne do japońskich nure-onna (濡女) - to też węże z głowami pięknych niewiast. Tylko nure-onny są wredne i do tego są wampirami.
OdpowiedzUsuńWężyce zazwyczaj są złe... ale z czasem zaczęły się pojawiać historie prawdziwie miłosne, w których twierdzi się, że wężyca też kocha swego ludzkiego kochanka.
Usuń