autobusy 公交車

Jezdze autobusami. Raz, ze tanio: 1 yuan (ok. 50 groszy) za podroz dokadkolwiek w obrebie miasta, chyba, ze trafimy na autobus z klimatyzacja, to cena wzrasta do niebotycznej kwoty 2 yuanow. Dwa, ze autobusy rzadziej niz taksowki stoja w korkach. Trzy, ze jeszcze mi zycie mile, wiec nie zamierzam po Kunmingu jezdzic rowerem...

Stoje na przystanku, podchodzi osiemdziesiecioletnia staruszka i nawiazuje pogawedke:

S(taruszka): przepraszam, czy stad odjezdza autobus nr 22?

J(a): tak, ale zazwyczaj trzeba nan dlugo czekac.

S: Och, jak dobrze mowisz po chinsku! Czy studiujesz tutaj?

J(a co bede utrudniac): tak.

S: Ile lat juz tu mieszkasz?

J: Trzy.

S: A w Jezusa wierzysz?

J(zaskoczona rozwojem sytuacji postanawiam zaprzeczyc, ciekawa, co z tego wyniknie): Nie.

S: Ale jak to?! To niby kto to wszystko stworzyl? Kto sie nami opiekuje? Kto sprawia, ze zyjemy i umieramy?

J(z usmiechem na ustach): A to jest wielka tajemnica i niestety trudno na to pytanie odpowiedziec.

S: Alez dziecko, ilez ty masz lat?

J(zaokraglilam troszke): 30.

S: Niemozliwe! A Biblie czytalas?

J: czytalam.

S: I nadal nie wiesz, kto to wszystko stworzyl? Twoje zycie nie ma sensu!...

W tym momencie przyjechal moj autobus i wybawil mnie od klopotliwej konwersacji. Wsiadam, ubrana, jak przystalo na mocno upalny dzien, w krotka sukienke na ramiaczkach. Gdy tylko wsiadlam, panie z tylnych siedzen zaczely komentowac, nie wiedzac, ze rozumiem kazde slowo.

P(ani) 1: Pani patrzy, jak sie toto ubiera!

P(ani) 2: Wlasciwie trudno powiedziec, ze sie ubiera, raczej rozbiera!

P1: z ust mi to pani wyjela! Od razu widac, ze to dziwka.

P2: no wlasnie, jak mozna wychodzic na zewnatrz w neglizu (sukienka krotka, ale po pierwsze nie az tak, a po drugie pod sukienka getry, ktorych wszakze nie widac, bo sukienka... no wlasnie, nie jest az tak krotka, skoro zaslania getry w calosci).

P1: a, pewnie zarabiac idzie.

Wtraca sie S(tarszy) P(an).

SP: ale przeciez dzisiaj jest tak goraco, nic dziwnego, ze sie lekko ubrala, poza tym jej stroj wcale nie uraga przyzwoitosci (myslalam, ze mu sie rzuce na szyje).

P1: cicho, co ty tam wiesz...

Niestety, reszty nie uslyszalam, bo wlasnie wysiadalam...