Jurek Bozyk

Przezylam wczoraj - a raczej z wczoraj na dzisiaj - cos cudownego. Spelnilo mi sie jedno z marzen podlotka. Kiedys, dawno, dawno temu, w calej swej glupocie i naiwnosci wierzylam, ze moglabym spiewac. Nie, nie spiewac - SPIEWAC. Bezposrednio po maturze zdawalam na Wydzial Jazzu i Muzyki Rozrywkowej. To wtedy poznalam cudownego Aleksandra Maceradiego, to wtedy mialam swoj pierwszy koncert :D A potem... Potem dostalam sie na muzykologie, co mi... uprozowilo? Sprozowacilo? No, zmienilo moje zycie w proze - i to kiepskiej jakosci. Byl chor. Bylo karaoke. Ale... to nie jest spiewanie. Prawdziwe spiewanie jest wtedy, kiedy jest zywa muzyka. Kiedy mozesz cos dawac i otrzymywac jednoczesnie. Kiedy muzyka krazy ci w zylach. Prawdziwa muzyka to jest jazz.
Wczoraj wieczorem w Awarii wystepowal Jurek Bozyk z zespolem. Jurek to chodzaca legenda, ale jesli ktos jeszcze o nim nie slyszal, to na wrzucie mozna znalezc kilka jego kawalkow, na youtubce takoz. Spiewa glownie standardy jazzowe i piosenki barowe. Gra na fortepianie swietnie - mniejsza o to, co jest w programie - zadna sztuka sie nauczyc kilkudziesieciu nawet kawalkow. Ale jesli sie go poprosi o cokolwiek, co kiedys slyszal, gra i to w dowolnej tonacji :) Swinguje w dawnym stylu - taki piekny odblask Armstronga czy tez Charlesa. Nie Sinatry - Sinatra jest za grzeczny. To, co gra Bozyk to muzyka prawdziwa, spuszczona ze smyczy :)
Obok niego zespol - puzon, trabka*, banjo, harmonijka ustna. Cudownie przerzucali sie tematami, odbijali pileczke, a kolejni wokalisci wchodzili na scene i rozbrajali publicznosc.
A potem Awaria zrobila sie prawie pusta... Zespol zrobil sie bardziej serdeczny... A ja otworzylam dziob i pierwszy raz w zyciu na rownych prawach wzielam udzial w jam session...
Zapomnialam jak to jest spiewac, wiedziec, ze sie spiewa czysto i miec radoche razem z reszta muzykow, ze udalo sie stworzyc cos pieknego.
Byly standardy z moim ukochanym Blue Moon na czele. Byli Starsi Panowie oczywiscie wlasnie (i nie mowie o sredniej wieku zespolu :P). Byly komplementy. Byl bruderszaft. Bylo zaproszenie do wspolnego muzykowanie kiedykolwiek nastepnym razem zaraz po koncercie w knajpie w domu gdziekolwiek :)
Bylam soba. Mam to w sobie. Bede sie tym cieszyc.
A wszystko dzieki Huanming i Totorzycy :*
***
Kiedy czytam po chinsku, jestem szczesliwa. Kiedy spiewam, pokazuje siebie. Chinski moze sluzyc co najwyzej do ukrycia siebie. Chiny daly mi cel w zyciu, ale ta impreza przypomniala mi, ze kiedys mialam inne cele... Podjelam juz decyzje - jade do Chin szukac szczescia. Ale jak dotad najblizsza Szczescia bylam tej nocy w Awarii...

*nie, nie trabka, kornet, kazdy kretyn by zauwazyl roznice :) Na wszelki wypadek poczytajcie komentarze... :D