qiongqi 窮奇

Dzisiejszy wpis powstał w ramach współpracy z japonia-info.pl, czyli pod egidą Unii Azjatyckiej.

Qiongqi 窮奇 [穷奇] qióngqí to druga z Czterech Złowieszczości 四凶 (znamy już hunduna). Został dość dokładnie opisany w Księdze Gór i Mórz... jednak nie sposób oprzeć się wrażeniu, że autor wymyślał na bieżąco, bo opisy qiongqi w różnych rozdziałach są niespójne. W jednym został opisany jako potwór o ciele tygrysa z dwoma skrzydłami, dla którego podstawą diety są ludzie, a największym przysmakiem - ich głowy. W innym jednak rozdziale ma wyglądać jak byk, którego sierść jest jak kolce jeża. Tylko to, że lubi ludzinę pozostaje niezmienne. 

W Księdze bogów i potworów zostaje jednak potwierdzony tygrysi wygląd qiongqi - i wydaje się on bardziej popularny. Zazwyczaj zajmuje się polowaniem na ludzi, co idzie mu o tyle łatwo, że zna ludzką mowę. Żeby było ciekawiej, ma swoje preferencje, bynajmniej nie zjada wszystkich jak leci. Otóż jeśli dwoje ludzi się kłóci, to qiongqi zje tego, który ma rację. Jeśli trafi na kogoś godnego zaufania i lojalnego - odgryzie mu nos. Za to gdy trafi na łotrzyka, pomoże mu. Po tym poznać można, że pod względem moralnym jest kompletnie na opak. Z drugiej strony, wedle innych przekazów gustuje w długowłosych dziewczętach, a kręgosłup moralny interesuje go mniej niż ten cielesny. 

Ciekawostką jest, co się komu poprzekręcało, że w Księdze Późniejszych Hanów qiongqi nagle stał się... dobry. Pożerał otóż trucizny, ze znanym nam dobrze gu na czele. W tej wersji jest jednym z Tuzina Boskich Bestii 十二神兽, o których na pewno jeszcze napiszę. A jako pogromca demonów pojawiał się nawet w poezji. 

Tutaj poczytacie o japońskiej demonicznej ludożerczej wdowie.