zaskoczenia

Gdy miałam 16 lat, byłam głęboko wewnętrznie przekonana, że do końca życia będę mieszkać w Polsce i że, ogólnie rzecz biorąc, nauka języków obcych to strata czasu.
Od tego czasu nauczyłam się w stopniu przynajmniej podstawowym pięciu języków obcych, a na co dzień używam bodaj najbardziej egzotycznego, bo chińskiego. Od lat mieszkam poza Polską; tak długo, że nie uważam już tego za niezwykłe, a za całkiem normalne. Tkwiąc w takiej rzeczywistości wracam czasem do Ojczyzny, by zobaczyć ją z nowej perspektywy i nowymi oczyma. Zaskakują mnie sprawy, które dawniej uważałam za całkiem naturalne.

Polska jest płaska. Przyleciałam do Warszawy, jechałam samochodem na Śląsk. Pod koniec było trochę pagórków, ale - Polska jest płaska. Mieszkam w Yunnanie i tak wielkie kawały płaskiej przestrzeni po prostu rzadko widuję.
***
Polska jest pusta. Ludzie narzekają na tłok w galeriach handlowych, a ja się zastanawiam, czy to przez jakąś zarazę nie ma tutaj ludzi. W ciągu dwóch tygodni ani raz nie została naruszona moja przestrzeń osobista.
***
Ludzie są obojętni. Można się wywrócić wysiadając z taksówki i nikt nie reaguje.
***
Jakie tu jest tanie pieczywo! I ile gatunków! To samo dotyczy działu wędlin i szeroko pojętego nabiału.
***
Sklepy warzywne powinny się wstydzić, że się nazywają warzywne, a można w nich kupić tylko całkiem podstawowe jarzyny, w dodatku tylko jednego gatunku. Czyli na przykład jest jeden typ marchewki i jeden typ bakłażana. Który, nota bene, jest potwornie drogi. W ogóle, ceny warzyw porażają. Z mięsem lepiej - można kupić bardzo tanio rozmaite podroby i mięsa z kością. Za to mięso jest nieświeże - nie tuptało jeszcze rano, by wieczorem wylądować na talerzu.
***
Jajka sprzedaje się na sztuki. Na sztuki!!!! A nie na wagę.
***
Woda mineralna w szklanych butelkach jest genialna. I jest tyle różnych smaków! Nie mówię o smakowych, mówię o zwykłych mineralkach, z których każda inaczej smakuje...
***
Samochody zatrzymują się przed przejściem dla pieszych. Ja też się zatrzymuję, bo przecież jestem tylko jedna i na pewno samochód się nie zatrzyma dla mnie jednej, prawda? Polscy kierowcy są nad wyraz kulturalni, nawet jeśli robią miny i krzyczą.
***
Miasta są takie zielone!!
***
Jaki jest sens istnienia komunikacji miejskiej, jeśli przemieszczanie się nią jest kosztowniejsze niż jeżdżenie samochodem?
***
To samo dotyczy pociągów.
***
Jakie tutaj są tanie czereśnie! 6-7 złotych za kilogram! A w Kunmingu najtaniej za pięć dych!
***
Na ulicach za dnia widać dzieci. Popołudniami grają w piłkę w parkach i nikt dorosły ich nie pilnuje. Kończą szkoły w ludzkich godzinach - przed trzecią i nikt ich za rączkę nie prowadzi do domu. Mają czas się bawić.
***
W Polsce w zasadzie nie ma herbaty, chociaż wszyscy ją piją.

Nie przesadzam. Naprawdę mnie te sprawy pozaskakiwały. Mam przygotowanie teoretyczne i praktyczne - mieszkałam w Polsce większość życia - a i tak mnie one ukłuły w oczy. Jakimże więc szokiem musi być dla przeciętnego Azjaty pierwsza wizyta w naszym kraju! Oczywiście pod warunkiem, że zamiast być wożonym po Europie i wysadzanym tylko przy zabytkach, znajdzie mądrego przewodnika, który mu takie różnice pokaże. Pod warunkiem, że w ogóle będzie tych różnic ciekawy.
Nie pamiętam już moich szoków z pierwszej wizyty w Azji. Wszystko było nowe, a ja nie chciałam wydać się ignorantką. Nie zdawałam sobie sprawy, że przez ten pozorny luz tracę szansę odkrycia wielu pięknych i dziwnych rzeczy. Całe szczęście zmądrzałam choć troszkę i, gdy tylko widzę coś nowego, pytam, szukam, czytam.
Zróbcie próbę, dobrze? Pojedźcie w jakieś nowe miejsce i róbcie listę swoich zaskoczeń. Potem zastanawiajcie się, dlaczego Was to tak zaskoczyło i które z Waszych "zawsze", "powinno", "ale przecież" i "nigdy" zostało właśnie podważone. A potem - to trudne, wiem - postarajcie się z tym podważeniem reguł świata poczuć komfortowo. Przyjąć je z otwartymi ramionami.
Mnie też nie zawsze się udaje. Ale bardzo się staram :)

PS. Tak, byłam w Polsce, przepraszam, że nie dałam znać wszystkim, ale program był napięty do granic możliwości i po prostu nie dałabym rady spotkać się z nikim więcej...