Kulisi

Znów Sieroszewski; tym razem mało, bo i opowiadanie króciutkie.

Już w roku zeszłym zbiór pszenicy był marny. Troska zajrzała nawet do zasobnych gospodarstw i niewielu wieśniaków miało pewność, że do przednówka starczy im własnego chleba.

Ja mam przekonanie graniczące z pewnością, że na Wyżynie Lessowej chleba to w żadnym domu nie było ;)
*
Ja akurat jestem noga z tkanin, włóczek i innych haftów, ale przyznajcie się: ilu z Was wiedziało o istnieniu tkaniny zwanej nankinem?
*

[...] nade wszystko wystrzegajcie się rudych diabłów zamorskich. Nie są to ludzie, lecz owoc występnego związku małpy z gęsią, czego ślady zachowali w swych długich nosach i włosach rosnących na twarzy. Są to barbarzyńcy nie uznający Niebios, odrzucający rodzinę i przodków, co zrozumiałym jest ze względu na haniebne ich pochodzenie. [...] celują przede wszystkim w wyrobie narzędzi służących do wszelkiego rodzaju zabójstwa. Łatwo zrozumiecie przyczynę tego, gdy powiem wam, że tajemnie żywią się ludzkim mózgiem i krwią pomordowanych. [...] byli tacy, co z bliska znali rudych cudzoziemców. Wszyscy powiadali zgodnie, że biali są grubianie, brzydko pachną, że mają oczy złe, przenikliwe, drapieżne... że nie znają się wcale na grzeczności i nie umieją obcować z ludźmi.

Jak to dobrze, że sąd ów dotyczy jeno rudych. Inaczej musiałabym się oburzyć :D
/Wacław Sieroszewski - Kulisi/

Dawno nie czytałam tak przygnębiającej prozy. Chociaż bohaterowie są Chińczykami, można by ich przenieść w dowolną część świata. Biednemu zawsze wiatr w oczy wieje, obojętnie, gdzie się uda. Nie zawsze dobre chęci i takiż charakter wystarczają. Czasem potrzebny jest jeszcze łut szczęścia...