księżyc nad Szmaragdowym Jeziorem

I już po Święcie Środka Jesieni. Znów były ciasteczka księżycowe w ilości przekraczającej granice zdrowego rozsądku. Znów było obżarstwo rodzinne. I znów z pękatymi brzuchami ruszyliśmy na podbój Szmaragdowego Jeziora, którego bramy były otwarte do późna w noc i nad którym wszyscy jak sroki w gnat gapili się w najpiękniejszy księżyc roku. Tak było, bo tak jest zawsze - sami zerknijcie na zdjęcia z zeszłego roku:

Co rok jest fajniej - bo Tajfuniątko starsze i można zrobić więcej fajnych rzeczy. Można opowiedzieć legendę o nieszczęśliwej miłości Chang'e i Hou Yi, o Księżycowym Króliku, a także o prawdopodobnie pierwszym chińsko-polskim małżeństwie. Można wspólnie zrobić ciasteczka księżycowe. Można zrobić tradycyjny lampion z czerpanego papieru. Można pójść spać cokolwiek później niż zwykle i zdążyć się nacieszyć najpiękniejszym księżycem. Tym razem było więc tak:

Do "księżycowego" jedzenia podeszliśmy niesztampowo: zjedliśmy tacos! Powiedzcie sami, czyż nie wyglądają jak księżyc w pełni?

Nad Szmaragdowym Jeziorem były oczywiście tłumy.

Najciaśniej było wokół Sceny Smoczej Chmury - tam bowiem odbywała się ceremonia ku czci Chang'e, czyli palenie trociczek i składanie ofiar przez młodzież odzianą w tradycyjne stroje.

Widać, że Tajfuniątko już zmęczone. Ale za nic nie chciała wracać do domu!

Pochód księżycowych przebierańców