Zaczął się adwent. Czuję się więc usprawiedliwiona, że odkurzyłam świąteczną listę przebojów, które słucham na okrągło przy każdej nadarzającej się okazji. Co roku dodaję do niej najnowsze odkrycia. W tym roku lista powiększyła o The Barberettes 바버렛츠.
Są to dziewczyny z Korei, śpiewające w klimacie lat '50-'60, które sprawiają, że czuję się jak w Powrocie do przyszłości. Tutaj poczytacie o nich więcej, a tymczasem - posłuchajcie:
A tutaj akcent świąteczny:
Dzisiejszy wpis powstał w ramach współpracy z japonia-info.pl czyli pod egidą Unii Azjatyckiej.
Pierwszy raz natknęłam się na to ciasto w naszej ukochanej kantońskiej knajpce, wśród innych smakołyków wędrujących między gośćmi na wielkich wózkach wypełnionych małymi parowarami.
Ponieważ obie z Tajfuniątkiem zagustowałyśmy w tej przekąsce, wyszperałam przepis. Voilà!
Składniki:
Wykonanie:
Można jeść na ciepło albo na zimno.
Tutaj poczytacie o japońskiej sałatce dyniowej.
Dzisiejszy wpis powstał w ramach współpracy z japonia-info.pl czyli pod egidą Unii Azjatyckiej. Z okazji Czarnego Piątku mam dla as trochę kruczych przysłów i powiedzeń. Dlaczego? Dlatego, że w chińskim słowo kruk jest jednocześnie nazwą koloru: 烏 [乌] wū - kruk, czarny
Tutaj poczytacie o czerni w Japonii.
Dzisiejszy wpis powstał w ramach współpracy z japonia-info.pl czyli pod egidą Unii Azjatyckiej.
W województwie Zhaotong w prowincji Yunnan znana jest taka legenda ludu Miao:
Pewnego dnia ropucha łapała sobie jak zwykle robaki, by zaspokoić głód. Po chwili napatoczył się tygrys. Ona, wiedząc, kto zacz, grzecznie się z nim przywitała, jednak on nawet nie zerknął w jej stronę, bo dumne tygrysy nie bratają się z płazim pospólstwem. W ropusze rozgorzał gniew, dlatego zaczęła sobie z tygrysa stroić żarty i się przechwalać. Tygrys nie pozostawał jej dłużny i już po chwili założyli się o to, komu uda się złapać większego zwierza. Gdy się rozstali i poszli na łowy, ropucha wetknęła do pyska dwie śliwki, a potem powiedziała tygrysowi, że zeżarła mu rodziców, o, zobacz, tutaj są ich oczy! Przerażony tygrys zmykał, gdzie pieprz rośnie. Po drodze spotkał jednak małpę, która może i nie jest tak silna jak tygrys, ale z pewnością bardziej rozumna: wytłumaczyła tygrysowi, że został oszukany i wspólnie poszli nauczyć żabią mordę zdradziecką moresu. Ropucha jednak miała w rękawie wiele takich sztuczek i efekt był taki, że oba zwierzęta znów uciekły, małpa w góry, a tygrys do lasu. I odtąd małpy żyją w górach, a tygrysy w lasach.
云南民间文学集成·昭通市苗族卷 Zbiór yunnańskiej literatury ludowej, zwój Miao z Zhaotong
Tutaj poczytacie o japońskiej żaborybie.
Zhang Zhongjing 張仲景, to medyk sprzed prawie dwóch mileniów - z czasów wschodniej dynastii Han. Nie tylko medyk zresztą: parał się też farmacją, wynalazkami, a także pisał - głównie porządkował wcześniejsze doświadczenia i zasady medycyny.
Choć powszechnie uważa się go za jednego z najważniejszych chińskich medyków wszech czasów, stosunkowo niewiele wiadomo o jego życiu. Wiadomo, że urzędował w Changsha i że całe życie się kształcił, zgłębiając tajniki medycyny we wszystkich źródłach, jakie wpadły mu w ręce. Wiedzę swą zawarł w najważniejszym dziele - Traktacie o chorobach wywoływanych przez zimno. Zhang pisał o tym, jak radzić sobie z chorobami zakaźnymi, które wywołują gorączkę, bóle głowy, dreszcze, problemy żołądkowe itd. Jego (zrekonstruowane) teksty do dziś pozostają kanonicznymi tekstami chińskiej medycyny.
Dzisiejszy wpis powstał w ramach współpracy z japonia-info.pl czyli pod egidą Unii Azjatyckiej.
Tony są trudne - ciężko mi je zapamiętać. Niektóre znaki zawsze pomylę - i to wcale niekoniecznie te najbardziej skomplikowane. Jest jednak jedna rzecz, która dostarcza mi bodaj największych cierpień. Są to słowa, które składają się z tych samych znaków, tylko w innej kolejności i oczywiście coś innego znaczą. Takie czeskie błędy, jak zamiast 25 powiedzieć 52. Różnica jest zasadnicza. Wiem po moim mężu. Który po pierwsze zdecydowanie już nie ma 25, a po drugie zawsze zaśmiewa się ze mnie do łez, gdy się tak rypnę.
Jeśli chodzi o trzyznakowe, to na pewno jest ich więcej, ale na poczekaniu przyszedł mi do głowy ten:
Tutaj poczytacie o podobnym zjawisku w Japonii.
Są dwie podstawowe wersje ubikacji. Toaleta w stylu zachodnim jest nazywana:
A toaleta kucana to:
Toaletę męską opisuje się przede wszystkim jako 男廁 [男厕] náncè - oczywiście, wystarczy samo słówko mężczyzna 男 nad drzwiami. Analogicznie toaleta damska to po prostu 女廁 [女厕] nǚcè albo sam znak kobiety 女. Są jednak i bardziej niecodzienne sposoby na wskazanie, gdzie mają się udać panowie, a gdzie panie. Np. w użyciu są znaczki 凸 oraz 凹 czyli wypukły i wklęsły, które tu wszakże mają tylko odwzorowywać wiadome części ciała. Czasami nadaje się nazwy poetyckie, np. męska toaleta to 观瀑亭 - Pawilon Podziwiania Wodospadu a kobieca 听雨轩 Korytarz Słuchania Deszczu.
Ostatnio trafiłam na toaletę projektowaną przez fana seriali historycznych, a toalety były tam opisane tak:
 |
| 娘子 niángzǐ czyli trącąca myszką nazwa żony |
 |
| 相公 xiànggong czyli trącąca myszką nazwa męża |
Tutaj poczytacie o japońskich przerażających stworach zamieszkujących wychodki, a tutaj poznacie kirgiskie słownictwo toaletowe.
Wszystkiego najlepszego z okazji Światowego Dnia Toalet!
Sun Simiao 孫思邈 [孙思邈] to chiński medyk i pisarz z przełomu dynastii Sui i Tang. Nazywano go Królem Leków 藥王 [药王], ponieważ wymyślał niezwykłe metody leczenia i lekarstwa. Oprócz tego znany był z wielkiej troski o pacjentów.
Urodził się w dzisiejszej prowincji Shaanxi. Naukę zaczął jako siedmiolatek i rzucił się na nią z kłami i pazurami - czytał całymi dniami i opanowywał niezwykłe ilości znaków; współcześni mówili, że to cudowne dziecko 圣童. Był tylko jeden problem - był strasznie chorowity. Do tego stopnia, że wydatki na lekarzy pochłonęły wszystkie rodzinne oszczędności. To, a także patrzenie na ludzi, którzy umierali na idiotyczne choroby, bo nie było ich stać na lekarzy, zainspirowało go do podjęcia studiów medycznych, które zresztą kontynuował do końca życia.
Napisał dwie księgi: Podstawowe recepty na nagłe wypadki, warte tysiąc sztuk złota 备急千金要方 oraz uzupełnienie: Dodatek do recept wartych tysiąc sztuk złota 千金翼方. Obie uchodzą za kamienie milowe w historii chińskiej medycyny i jednocześnie są podsumowaniem pretangowskiej wiedzy medycznej. Wcześniejsza podaje ponad pięć tysięcy przepisów na leki, a ta późniejsza dodatkowe dwa tysiące. Oprócz tego Sun Simiao twierdził, że wykonywanie prostych czynności typu dotykanie włosów, przewracanie oczami, chodzenie czy potrząsanie głową może poprawić zdrowie. Jest on również twórcą "chińskiej przysięgi Hipokratesa", która zresztą pochodzi z pierwszego rozdziału pierwszej wspomnianej księgi. Stoi w niej, że lekarz nie powinien zwracać uwagi na status, bogactwo czy wiek pacjenta ani na jej piękno czy brzydotę; nieważne powinno być dla niego, czy to przyjaciel czy wróg, Chińczyk czy obcokrajowiec, a także czy jest analfabetą czy wykształciuchem (不分“贵贱贫富，长幼妍蚩，怨亲善友，华夷愚智”). Powinien każdego pacjenta traktować tak samo, jakby traktował własnych bliskich krewnych [zakładam, że lubianych]. Uważał, że życie ludzkie jest cenniejsze od złota.
Poza medycyną parał się również alchemią - był taoistą. Napisał książkę Podstawowe przepisy klasycznej alchemii 丹經要訣, która jest ponoć "as close to a modern laboratory handbook as anything we are likely to find in ancient literature". Czyli bawił się w prawdziwego naukowca w prawdziwym średniowiecznym laboratorium. Pewnie wiele lekarstw wymyślił właśnie szukając cudownej kapsułki nieśmiertelności.
Po śmierci zyskał wyznawców jako Bóg Medycyny 醫神 - a raczej jeden z licznych bogów medycyny - ma ołtarze głównie w rodzinnym Shaanxi, a nawet własną świątynię 药王庙, w której co roku drugiego dnia drugiego miesiąca księżycowego odbywa się odpust na jego cześć.
Krążyły o nim legendy, jak ta o uleczeniu tygrysa. Ponoć razu pewnego, gdy Sun akurat kogoś nocą ratował, podszedł doń tygrys z błagalnym wyrazem pyska. Okazało się, że w jego gardzieli utkwiła ludzka kość, którą Sun zręcznie usunął. Z wdzięczności tygrys został jego obrońcą i sługą. Innego razu zobaczył kondukt przechodzący ulicą i zdumiał się straszliwie, dlaczego z trumny wycieka krew. Poprosił o otwarcie wieka trumny i uratował matkę i niemowlę, którzy nieomal zostałi żywcem pochowani, bo uznano ich za zmarłych w trakcie ciężkiego porodu.
Pamiątką, którą pozostawił Sun Simiao po sobie w literaturze jest czteroznak 爐火純青 [炉火纯青] lúhuǒchúnqīng - dosłownie: płomień na fajerce staje się zielony. Że niby eksperyment alchemiczny się powiódł i udało się uzyskać lekarstwo zapewniające nieśmiertelność. Przenośnie oznacza to, że ktoś osiągnął perfekcję w jakiejś sztuce czy technice. Czteroznak to trawestacja wersu z wiersza Suna.
