wyławiany ryż 撈飯

Choć sam sposób przyrządzania tego dania jest pewnie stary jak świat, knajpy z wyławianym/wygrzebywanym ryżem dopiero niedawno zrobiły się szalenie popularne. Pewnie trudno było przestawić w mózgu "danie dla biedoty" na "danie w hipsterskiej knajpie"...
O cóż chodzi?
Dostajemy kamienny garnek z wrzącą zawartością - zupą mianowicie. Może to być zupa z owocami morza, mięsem, grzybami, albo warzywna. Może być pikantna, słona, słodko-kwaśna, neutralna. Do wyboru, do koloru. Do tej zupy dostajemy tyle ryżu, ile dusza zapragnie. Na początek jedną miseczkę, ale później możemy dobrać ile wlezie. Ryż ten wrzucamy do zupy i mieszamy zawzięcie, żeby nie przywarł. No chyba, że lubimy przypieczony ryż, to nie mieszamy i dorzucamy więcej. Ryżu może być tak mało, że utworzy się luźny kleik; może też być tak dużo, że przypomina pilaw czy inny ryż z sosem. Tu znów panuje pełna dowolność.
I tyle.
Potrawa niezbyt skomplikowana, prawda? W dodatku łatwa do sporządzenia w domowych warunkach, bo kamienny gar można z łatwością zastąpić dowolnym innym z grubym dnem. Ważne jest jedno - by po dodaniu ryżu do zupy jeszcze jakiś czas trzymać potrawę na ogniu; po pierwsze, żeby ryż nie ostygł, po drugie - żeby aromaty zdążyły się przegryźć.

Ostatnio jest to mój ulubiony sposób wykorzystania zupy, która zostaje po tajskim gorącym kociołku. To taka bieda-wersja, odmienna od knajpiano-hipsterskiej. Bowiem knajpy z wyławianym ryżem to teraz raczej drogie (jak na zawartość miski) knajpy, które oprócz zupy i ryżu oferują szwedzki stół z przystawkami, owocami, napojami itd. Na wejściu płaci się parędziesiąt yuanów i - hulaj dusza bez kontusza! Oferta opłacalna dla młodzieńców w wieku licealnym i studenckim, ale z mojego punktu widzenia - lekko chybiona, bo ja nawet tej zupy z ryżem dokończyć nie umiem, a co dopiero mówić o przystawkach...