balep korkun - tybetański chleb

Wszyscy na pewno znacie moją miłość do naanu, płaskiego chleba środkowoazjatyckiego, wypiekanego w piecach tandoor, który na kunmińskich ulicach pojawia się wszędzie tam, gdzie Ujgurzy. Choć na co dzień wypiekam chleby sama (ostatni hit to chleb razowy z ruskiej żytniej mąki kupowanej hurtem przez internet, z dodatkiem pachnotki i sezamu), to od czasu do czasu łapię lenia mam ochotę na inny smak i wówczas kupuję bagietkę w Carrefourze albo naan od Ujgurów albo innych chińskich muzułmanów. Kiedyś było wygodnie - najbliższy tandoor był położony tuż koło mojego ukochanego targu i zaopatrywałam się w naany podczas każdych większych zakupów. Niestety, po jakimś czasie tandoor znikł z tej ulicy, a ja zostałam bez chleba...
Ostatnio jednak na targu pojawił się nowy stragan - rzuciłam się doń jakbym tydzień nie jadła, bo wydawało mi się, że widzę naan. Dopiero po chwili zauważyłam, że ciasto jest innego koloru i inaczej wypiekane - nie w tandoorze. Przeczytałam uważnie napis nad straganem - ach, to jęczmienny placek!
Balep korkun to płaski, okrągły chlebek, popularny w Tybecie. Robiony jest z mąki tsampa, wody i proszku do pieczenia; zazwyczaj smaży się go bez tłuszczu na patelni. Mąka tsampa (རྩམ་པ) to gruboziarnista mąka z prażonego jęczmienia, stanowiąca podstawowe pożywienie Tybetańczyków. Poza wyrabianiem z niej placków, można ją dodać do... herbaty. Ale o tym kiedy indziej. Wróćmy do samego jęczmienia - w Tybecie rośnie odmiana "naga" - Hordeum vulgare L. var. nudum - która tak naprawdę nie jest naga, ale ma łatwiejszą do obrania łuskę. W Tybecie służy za podstawę wyżywienia przynajmniej od V w. Poza mąką z ziaren tego jęczmienia robi się piwo czang, którego jeszcze nie miałam okazji spróbować (wszystko przede mną :)).
Oczywiście placki kupiłam. Są cieńsze od naanu, bardziej aromatyczne i - według mnie - lżej strawne. Z najwyższą przyjemnością włączyłam je do swej diety - i jeśli kiedyś na nie traficie, Wam również je polecam :)