Diancai 滇菜, nazywane również kuchnią yunnańską albo yunnańsko-guizhouską, to potrawy o silnej specyfice yunnańskiej, czyli odpowiednio pikantne i doprawione acz starające się zachować oryginalny smak składników. Na pierwszym miejscu znajduje się troska o zdrowie i o świeżość. Takie potrawy kochają starzy i młodzi. Kuchnia yunnańska jest złożona z trzech podtypów, przy czym najbardziej charakterystyczna jest kuchnia północno-wschodniego Yunnanu. Ze względu na swe położenie - bliskie innym prowincjom - dania tego regionu przejęły niektóre smaki i sposoby przyrządzania dań z Syczuanu. Stąd pochodzą na przykład kurczak w chilli, ersi na parze czy leśne grzyby smażone z chilli. Drugi podtyp to kuchnia zachodnioyunnańska. Tu z kolei bliskość Tybetu, Birmy i Laosu, a także obecność wielu mniejszości etnicznych wpłynęła na kuchnię. Reprezentantem kuchni zachodnioyunnańskiej może być chociażby dalijski ser podpuszczkowy. Z kolei jedzenie południowoyunnańskie - z rejonów tropikalnych - może reprezentować ryż w ananasie.
Na specyfikę kuchni yunnańskiej największy wpływ mają:
1) położenie geograficzne
2) różnorodność etniczna.
To przez nie kuchnia yunnańska jest tak bogata. W każdym rejonie są dostępne inne składniki; każda grupa etniczna ma swoje przyzwyczajenia jeśli chodzi o przygotowanie potraw czy ich przyprawianie. Po wymieszaniu wszelkich możliwych wpływów, kuchnia yunnańska charakteryzuje się dążeniem do świeżości i zachowania pierwotnego smaku; bogactwem zapachu i słodyczą, tym, że smak kwaśno-ostry jest wyważony, a smak drętwiejący (ma 麻) łagodny; chrupkością na zewnątrz i kleistością w środku, gotowaniem tak, by pokarm nie był surowy, ale też nie rozgotowany.
Nie jest to dokładne tłumaczenie, ale ogólny sens zachowałam. Porównajcie sobie teraz ten opis z opisem Pospieszyńskiej....
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Proszę, nie anonimowo!
Ze względu na zbyt dużą ilość trolli, musiałam włączyć moderowanie komentarzy. Ukażą się więc dopiero, gdy je zaakceptuję. Proszę o cierpliwość.