ng

Jedną z charakterystycznych cech dialektu kunmińskiego i paru innych dialektów yunnańskich jest brak rozróżnienia zwykłego "n" od spółgłoski nosowej tylnojęzykowo-miękkopodniebiennej dźwięcznej "ng" czyli - zgodnie z międzynarodową transkrypcją fonetyczną - ŋ. Skutek jest taki, że zamiast Kunming mówią Kunmin i tak dalej. Można się przyzwyczaić. Można też za każdym razem tak samo serdecznie naśmiewać się z kunmińskiego męża, który z najwyższym trudem, mając czterdziestkę na karku, powoli się uczy wymawiać to nieszczęsne "ng". Dziś trafiłam na cudny kwiatek, dzięki któremu widać, jak bardzo kunmińczycy nie przywiązują wagi do g na końcu wyrazów. Nawet wtedy, gdy próbują dla ułatwienia napisać coś przy pomocy transkrypcji pinyin:

Zamiast rong mamy ron, a zamiast yong mamy yon, czyli pojawiają się nowe zgłoski, które w mandaryńskim w ogóle nie występują. I teraz mam zagwozdkę: czy śmiać się z tych ludzi, że nawet pinyinu nie znają i że mają zrytą wymowę, czy też pochwalić ich za to, że podali pinyin faktyczny a nie książkowy - bo nie usłyszelibyśmy przecież od nich yong czy rong, tylko właśnie dokładnie to, co jest napisane...

Jest też druga rzecz: ja wiem, że to sklep z szamponami i innymi specyfikami do włosów, a nie szkoła chińskiego. A jednak zawsze wzdragam się przed robieniem zakupów w miejscach, które są opisane z błędami. Mam głębokie wewnętrzne przeświadczenie, że niechlujność to cecha ogólna, a nie dotycząca jednej zaledwie sfery życia danego człowieka. Skoro nazwę sklepu napisał z błędami, to pewnie szampon też mi sprzeda trefny...