Krajobraz w doniczce 盆景

Jak wiele innych japońskich tradycji, również i bonsai wywodzi się z Chin. Penjing/penzai to kolejne hobby chińskich wykształciuchów darmozjadów intelektualistów. Nad Szmaragdowym Jeziorem znajduje się stała wystawa skarlałych drzewek; są opisane, dzięki czemu wiemy, na co patrzymy. O ile wiśnię czy jabłoń poznam, o tyle większość eksponatów to okazy flory raczej mało mi znanej.

Lagerstremia indyjska

Oliwka

Ostrokrzew bezkolcowy

Zastrzalin wielkolistny

szakłak złoty. Po chińsku zwie się bardziej malowniczo: żelazny bat 铁马鞭

Sosna Thunberga, czyli sosna czarna

Oleander

żywotnik

Figowiec

Distylium chińskie

Lagerstremia indyjska

Zastrzalin wielkolistny

Splecione dwa jesiony chińskie

Szakłak złoty

sosna drobnokwiatowa

Oliwnik

Szczerze powiedziawszy, choć zdarza mi się podziwiać niezwykłe efekty mrówczej pracy przy drzewkach, wzdragam się na myśl o tym, co taka roślina musi przejść, by zostać uznaną za piękną. Bonsai nieodmiennie kojarzy mi się z krępowaniem stóp - codziennie ciaśniej i ciaśniej, aż wreszcie przyjmie wymarzony kształt. Ale komuż u licha przeszkadza normalne, piękne, zdrowe drzewo, rosnące jak Natura pozwala?...

O tym, jak bonsai wygląda w Japonii dowiecie się z bliźniaczego wpisu koleżanki po fachu.