Drogocenna Muszla 寶貝

Dziś Światowy Dzień Miłości. Dlatego piszę o moich Skarbach. Czyli o ZB i Tajfuniątku, bo o obu sztukach myślę najwięcej i najsłodziej. W związku z tym chciałam przedstawić Wam słowo 寶貝 bǎobèi - czyli właśnie skarb, coś drogocennego, a jednocześnie - idealne, bo i fonetyczne, i znaczeniowe tłumaczenie angielskiego "baby".

Słowo składa się z dwóch znaków. Drugi jest prosty, to zwykła muszelka 貝 bèi, która służy do opisania wszystkiego, co ma związek z pieniędzmi. Jest kluczem m.in takich słów jak:

• 貢 gòng - ofiarować coś władcy, trybut.
• 財 cái - bogactwo
• 敗 bài - przegrać. Nie tylko w karty, ale też na przykład potyczkę. To słowo bardzo ładnie pokazuje, do czego sprowadzają się wszystkie wojny: do kwestii ekonomicznych.
• 貨 huò - towar
• 貪 tān - chciwość
• 貧 pín - bieda

Oczywiście, tych słów jest dużo więcej.

Ciekawszym słowem jest pierwsze z nich, 寶 bǎo​. Pierwotnie było to nefrytowe cacko, a w szerszym rozumieniu - coś drogocennego (jak nefryt, to kosztowne...). Po drugie - coś królewskiego czy też cesarskiego. Na przykład 寶座 bǎo​zuò - dosłownie: drogocenne siedzisko - to po prostu tron. Po trzecie: używane w grzecznościowych sformułowaniach dotyczących innych ludzi. Np. czyjąś siedzibę możemy ładnie nazwać 寶地 bǎo​dì czyli drogocennym miejscem, a czyjś sklep czy inny biznes 寶號 bǎohào czyli drogocenną firmą. Po czwarte jest to nazwa dawnej waluty - złotych lub srebrnych sztabek 元寶.

Papierowe podróbki yuanbao, używane do celów religijnych

Po piąte jest używane do pewnej gry hazardowej, ale ponieważ w życiu tej gry na oczy nie widziałam, to jej dokładniej nie opiszę.

Przyjrzyjmy się dokładniej samemu znakowi:

Składa się z trzech znaków: dachu 宀 u góry (jak to z dachami bywa), muszli na dole, a tego dziwoląga 珤 w środku. Dziwoląg ten jest cząstką zarówno semantyczną, jak i fonetyczną. Wymawia się go bǎo, czyli dokładnie tak, jak nasz znak podstawowy. Po rozbiciu go na części pierwsze okazuje się, że jest to połączenie nefrytu 玉 z ceramiką 缶. O ile ten pierwszy znak jest bardzo często spotykany i podstawowy, o tyle drugi, 缶 fǒu, właściwie nie występuje we współczesnym chińskim samodzielnie, raczej jako klucz bądź cząstka słów takich jak na przykład:

• 缺 quē - niedobór, brak. Pierwotne znaczenie to dzisiejsza zbitka 殘缺 cán​quē - zniszczony, stłuczony. Wiadomo, ceramikę łatwo stłuc.
• 缽 bō - miseczki buddyjskich mnichów, w Europie znane głównie pod japońską nazwą ōryōki.
• 罌 yīng - naczynie o pękatym brzuścu i wąskiej szyjce, podobne dzbanowi.
• 罐 guàn - słój, puszka.
• 陶 táo - ceramika

Nasze 珤 bǎo jest po prostu ceramiką, ale jeśli trzymać się tego nefrytu na początku - to raczej wartościową, a nie zwykłą.

A moje dwa skarby są cenniejsze od wszystkich ceramicznych, nefrytowych i pieniężnych skarbów, jakie zgromadziłam pod dachem. Są dla mnie bezcennymi skarbami, czyli 無價之寶 wú​jià​zhī​bǎo.