湯糖躺烫 tang na czterech tonach

Pewnie wszyscy zaczynali się uczyć tonów na poczciwej sylabie ma: 媽[妈] mā - mama，麻 má - konopie，馬[马] mǎ - koń，罵[骂] mà - besztać. Ja wiem, że ma jest łatwiejsze w wymowie niż tang z tym niemym, ale uchwytnym "ng", ale cztery tangi na czterech tonach przynajmniej mają sens, a nie są oderwanymi kompletnie od siebie wyrazami.

• 湯[汤] tāng to zupa. Czasem również gorąca woda, ale najczęściej zupa. I to taka konkretna zupa, na kościach lub mięsie. Trzeba ją długo gotować na maleńkim ogniu - Chińczycy mają na takie gotowanie osobny czasownik: 煲 bāo, służący właśnie do "gotowania zup" 煲湯. Zupa winna być tłusta, wysokobiałkowa, zawierać aminokwasy itd. Łatwoprzyswajalna... i tucząca.
• 糖 táng to cukier. Gdy spożywamy więcej cukru, niż potrzebujemy, magazynujemy go w postaci tkanki tłuszczowej. Czyli się tuczymy.
• 躺 tǎng to leżeć brzuchem do góry. Jak to się w mojej rodzinie mawiało: pół godzinki dla słoninki. Jeśli wolimy to od sportu, tyjemy.
• 燙[烫] tàng to coś gorącego aż do przesady. Jeśli lubimy zajadać się na przykład gorącymi ziemniakami (jedz, bo wystygnie!), musimy pamiętać o tym, że gorąca, łatwoprzyswajalna skrobia, jest bardziej kaloryczna niż skrobia oporna, która w ogóle jest zdrowsza. Wiwat gotowane zimne ziemniaki! Zresztą - coś, co właśnie wparowało gorące na stół, zazwyczaj pięknie pachnie, budzi nasz głód i zjadamy więcej niż powinniśmy. A wtedy - tyjemy.

I tak właśnie przy okazji ćwiczenia czterech tonów na jednym brzmieniu, łatwo zapamiętać, jak zrobić z siebie grubasa: wystarczy tang na czterech tonach. Jeśli zaś chcemy schudnąć - tang na czterech tonach winien zniknąć z naszego życia, albo przynajmniej zostać drastycznie ograniczony.

PS. Ponoć 湯糖躺燙 mawiali już starożytni Chińczycy. Nigdzie jednak nie trafiłam na konkret: kto tak mówił i kiedy. Jeśli się dowiecie, dajcie znać.