surowy pu'er

Ze wszystkich prezentów na świecie najbardziej cieszą mnie prezenty herbaciane. Bardziej nawet niż okołokuchenne. Hmmm... No dobrze, książki cieszą mnie jeszcze bardziej. Ale chyba tylko książki.
Dlatego tak mnie ucieszył ten prezent:

Świeżutki pu'er, zeszłoroczny, więc jeszcze prawie całkiem zielony. Jak trochę poleżakuje, będzie się naturalnie zmieniał w pu'er dojrzały, ten, który ponoć "czuć starym butem". Ten świeży, jeśli jest nawet butem, to co najwyżej sandałem albo nawet i japonką. Świeżutki, pachnący, mocny jak cholera. Ale to jeszcze nic. Przecież pu'erów u nas w cholerę. Te jednak zostały wyprodukowane własnoręcznie przez moją ulubioną herbaciarkę, Małą Deng. To ona skłoniła rodzinę (posiadającą wzgórze herbaciane) do oddania jej części zbioru i przyjechawszy do Kunmingu, osobiście spreparowała parędziesiąt krążków pu'eru w zaprzyjaźnionym zakładzie herbacianym. U niej na wsi nie pije się bowiem pu'era i nikt nie wiedziałby, jak go przyrządzić, nie mają też odpowiednich po temu narzędzi. W Kunmingu zaś produkuje się pu'ery na skalę przemysłową, więc uprosiła jedno z pu'erowych miejsc, by jej pozwolili przygotować i odpowiednio ugnieść liście. Udało się - a efekt widzicie na zdjęciach powyżej. Część została podarowana właśnie mnie. A ja - będę się oczywiście nimi dzielić, bo sama nie przepiję w rozsądnym terminie takiej ilości, ale jeden krążek sobie zostawię. Za dziesięć lat go wyjmę i będę się cieszyła przepysznym, prawie-już-dojrzałym pu'erem.
To co, kto chce mnie odwiedzić i się napić? :)