Wyspa Potalaka 普陀岛

Czy słyszeliście kiedyś o górze Potalaka? Zgodnie z mitologią buddyjską, jest to schronienie Awalokiteśwary, które ponoć znajduje się na morzach, oblewających Indie od południa.
Kiedy buddyzm przywędrował do Chin, z Potalaka zrobiło się Putuo, a Awalokiteśwara zmienił się w Widzącą Dźwięki boginię miłosierdzia Guanyin, ale legenda została - z tym, że Putuo przemieściło się do Chin. I jeszcze zwielokrotniło. Stąd Góra Putuo w Zhejiangu, dystrykt Putuo w Shanghaju, a także liczne świątynie Putuo, jak choćby ta w Chengde czy w Xiamenie. Yunnan nie mógł być gorszy - więc i na Jeziorze Erhai pojawiła się Wyspa Potalaka - Putuo Dao. Tutejsza legenda głosi, że gdy Guanyin stwarzała brzeg, na którym zbudowano później Dali, upuściła morską pieczęć - i tak powstała wysepka, "pieczętująca" wiatr i fale, kontrolująca poczynania smoków i innych kreatur, tak, by rybacy mogli bezpiecznie wypływać na morze (Erhai znaczy dosłownie "Morze Er"). Wdzięczni rybacy postawili dla Guanyin na wyspie pawilon, w którym bogini mogła doskonalić charakter i medytować.
Wysepka jest maleńka, wapienna i kształtem faktycznie zbliżona do pieczęci. Pierwszy pawilon powstał mniej więcej za czasów dynastii Ming; wtedy też stworzono posąg Guanyin, który tam "zamieszkał". Mało kto jednak płynie tam, by odwiedzić Guanyin. Płynie się tam bladym świtem po to, żeby ujrzeć, jak Erhai łączy się z Błękitnymi Górami i jak słońce powoli rozświetla mgłę. To jeden z Ośmiu Widoków Erhai, opisany w przewodnikach i sławiony przez żądnych zarobku tubylców.
My dojechaliśmy w pobliże wyspy po południu. Właściwie mogliśmy podpłynąć łódeczką, ale piękny widok z Erhai na góry już mieliśmy dnia poprzedniego. Więc tylko nacieszyliśmy się pocztówkową wysepką

i ruszyliśmy dalej...