Trawa mandarynek 鴛鴦草

Xue Tao, tangowska kurtyzana i poetka, specjalizowała się w wierszach miłosnych. Większość nie została nigdy przetłumaczona na żaden język europejski. Zresztą - nawet gdyby, to i tak wolę sama próbować znaleźć odpowiednie słowa. Tak jest i z tym wierszem.

鴛鴦草
Trawa mandarynek

綠英滿香砌，
Zielone listki jak wonne cegiełki
兩兩鴛鴦小。
Maleńkie pary mandarynek.
但娛春日長，
Kiedy się cieszysz długimi wiosennymi dniami
不管秋風早。
Nie dbasz o rychłe nadejście jesiennych wichur.
Jak wielokrotnie wspominałam, kaczki mandarynki są w Chinach symbolem wiecznej miłości. Nie miałam jednak pojęcia, że te mandarynki mają jakąś swoją trawę. Okazało się, że "trawa mandarynek" to poetyckie określenie na dichorisandry z rodziny komelinowatych. Skąd nazwa? Ano stąd, że niektóre gatunki dichorisandr wyglądają na przykład tak:

Powiedzcie sami, czy nie przypominają pary zakochanych w sobie ptaków?
Nie dziwią więc zielone listki i to, że mandarynki są maleńkie. Krótko również żyją - kwitną późną wiosną, a już pod koniec września zostaje po nich tylko wspomnienie.
Jakież one podobne ludziom! Kwitną piękni i młodzi, ciesząc się sobą nawzajem i wiosną życia. Memento mortis? Furda!...
Urzekła mnie prostota tego wiersza. Nie zawiera żadnych trudnych słów, nie odwołuje się do historii, przysłów itp. Może go ze zrozumieniem przeczytać nawet obcokrajowiec albo chiński nastolatek. A przecież potrafi wprawić mnie w zadumę i napełnić serce słodyczą...