麻花 kwiaty konopi

To tylko nazwa. Nie o florze bowiem ta notka, a o jednej z moich ukochanych przekąsek, która właśnie tak się nazywa. W dalszej części wpisu używać będę jednak fonetycznego spolszczenia, a nie dokładnego tłumaczenia nazwy chińskiej: mahua.
Mahua to tradycyjna przekąska mączna, smażona w głębokim tłuszczu. Nie nazwę jej pączkiem, bo ma skład i konsystencję całkiem inną, poza tym "chińskim pączkiem" zwykłam nazywać inną przekąskę, tzw. oleisty pasek 油条, o którym jeszcze wspomnę.
Jest słynnym produktem regionalnym w dwóch miejscach: w prowincji Hubei i w Tianjinie. Dwie wersje przekąski różnią się smakiem i wielkością - tianjińskie mahua są twardsze i dużo większe, a hubejskie są chrupkie i mniejsze.
Najprostszy przepis: weź ciasto, zapleć je w warkocz i usmaż w głębokim oleju. Ponieważ potrzebuję dokładniejszego opisu, żeby móc mahua przyrządzić, zaczynam myszkować. Dowiaduję się m.in. że:
1) dawna nazwa mahua to 鉸鍊棒 czyli "pałka z zawiasów". Pewnie chodzi o to, że ten "warkocz" ciasta wygląda jak zawiasy, a że mahua są długie, to pałka...
2) Mogą być słodkie albo słone.
3) Przepisów jest milion, a większość zakłada wykonanie przekąski dla wygłodzonego pułku. Pewnie dlatego, że teraz już rzadko robi się mahua w domu, wygodniej kupić - przepisy są więc dla knajpek, które chcą zacząć wytwarzać.

W końcu znalazłam.
Składniki:
*2 szklanki mąki
*szklanka cukru pudru
*duża szczypta soli
*proszek do pieczenia
*jajko
*trochę wody (w przepisie dwie łyżki, w praktyce ile ciasto weźmie)
Wykonanie:
1) wymieszać mąkę, cukier, sól i proszek do pieczenia.
2) dodać jajko i wodę.
3) wyrobić na gładkie i niezbyt twarde ciasto - ręcznie około pół godziny, ale mam mikser :)
4) pokroić na długie paseczki. Najlepiej rozwałkować ciasto na gruby placek (około pół centymetra grubości), obkroić brzegi tak, by został prostokąt i wtedy pokrojenie na paseczki to już pikuś.
5) chwycić za oba końce paseczka i "upleść warkoczyk" - ja łączę końce, a potem zaczynam skręcać. I tak kilkadziesiąt razy...
6) można smażyć - wrzucać do rozgrzanego oleju i smażyć na złoto - około cztery minuty. Chrupiące się zrobią dopiero, gdy ostygną. Można przechowywać w metalowych pojemnikach jak pierniczki czy inne kruche ciasteczka mniej więcej tydzień. Potem robią się miękkie i dość obrzydliwe...
To przepis podstawowy. Można dodawać zmielone orzechy, sezam czy migdały, mleko zamiast wody, do ciasta można dodać trochę oleju, można robić z innej niż pszenna mąki - pomysłów są setki. A ja...
Ja zrobiłam raz. I wystarczy. Roboty dużo, a i przejeść się we dwójkę nie da. No i przecież mamy niedaleko mahuarnię: