językowo

Mąż wzdycha:

Ożeniłem się z laowajką i nic się w moim życiu na lepsze nie zmieniło poza moim własnym poziomem mandaryńskiego. Popatrz: już wiem, że się nie mówi liulai, tylko niunai 牛奶* (dialekt kunmiński nie rozróżnia n od l), że nie mamafufu, tylko mamahuhu 马马虎虎** (nie odróżnia również fu i hu), że nie idę chunqian tylko cunqian 存钱*** (podobnie do dialektu syczuańskiego, dialekt kunmiński miewa problemy z rozróżnianiem cz i c, sz i s itd., z tym, że tu często się zdarza odwrotność seplenienia, czyli wtykanie cz i sz tam, gdzie powinno być c i s)... Jakoś mi ten mandaryński łatwiej z ust wychodzi niż dawniej...

Ja wzdycham:

Nie dość, że mąż nie uważa uprasowanych koszul, kilkudaniowych obiadów, domowych nalewek i ciast, pozmywanych naczyń i przytulnego domu za poprawę, to jeszcze go muszę uczyć mandaryńskiego...

 

*mleko

**tak sobie

 ***zdeponować pieniądze