大觀樓 Budynek Wielkiego Widoku

Mieści się w parku położonym na północnym wybrzeżu Lśniącej Perły Wyżyny Tybetańskiej, czyli Jeziora Dian 滇池, czyli w południowozachodniej części Kunmingu. Park zresztą wziął nazwę właśnie od tego budynku, dlatego zowie się Parkiem Wielkiego Widoku 大觀公園. Sam budynek, jako jeden z najbardziej znanych zabytków nie tylko w Kunmingu, ale i w całych Chinach, znalazł się pod opieką yunnańskich oficjeli.

Przy okazji park jest skondensowanym przykładem stylu chińskich ogrodów południowego zachodu, więc naprawdę warto tu przyjść.

Budowa rozpoczęta została w 1690 roku za sprawą kacyka, który tędy przejeżdżał, zakochał się w odbiciu promieni słońca w jeziorze i w olśniewającym widoku gór. Nakazał tedy zbudowanie niezliczonych tingów, taiów, louów i geów (亭台樓閣)*. Zbudowane na jego życzenie Budynek Wielkiego Widoku 大觀樓, Pawilon Wezbranego Księżyca 涌月亭 czy Sala Czystego Jadeitu 澄碧堂 (czyli najważniejsze pawilony), a także drogi do nich prowadzące, upiększone świeżo zasadzonymi wierzbami, dodały jeszcze uroku krajobrazowi. Zaczęła to być atrakcja turystyczna, której nie można ominąć. Poeci pisali oń wiersze, podróżnicy zapierające dech w piersiach opisy, aż w końcu pojawił się ubogi acz uczony Sun Ranweng 孙髯翁, który wlazłszy na piętro budynku i ujrzawszy krajobraz

machnął 180-wyrazowego duiliana. Biorąc pod uwagę, że większość dwuwierszy w Chinach składa się z 8-14 znaków, popełnił rzecz niebywałą. O samym duilianie jeszcze kiedyś napiszę, bo to kawał ciekawej poezji.

W 1855 roku budynek spłonął, ale szybko go odbudowano. Do dziś park i budynki były odnawiane i poprawiane tyle razy, że można stracić rachubę ;) Efekt końcowy jest zadowalający, choć może mało autentyczny...

Natomiast sam park jest moim zdaniem prześliczny. Ale o tym w następnym poście :)

*wszystkie są na polski tłumaczone jako pawilony, a o różnicach między nimi pewnie jeszcze napiszę, bo to fascynujące :)